برای اثبات‌پذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است یا منابع ارائه‌شده به‌درستی ارجاع داده نشده‌اند. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع در آینده مردود و حذف خواهندشد.

انگور
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	گیاهان
دسته:	گیاهان گلدار
رده:	Magnoliopsida
راسته:	Vitales
تیره:	Vitaceae
سرده:	Vitis

انگور

درخت انگور با نام علمی Vitis vinifera از خانواده انگورسانان Vitaceae است. در این خانواده حدود ۱۱ جنس و بیش از ۶۰۰ گونه وجود دارد. مهم‌ترین جنس این خانواده جنس انگور است. این گیاه حالت بوته‌ای و رونده دارد و دارای پیچک در مقابل بعضی از برگها می‌باشد.

میوه انگور به نوع دانه‌دار و بی‌دانه تقسیم می‌شود. هر یک از این دو نوع در رنگ‌های سرخ و سیاه و زرد و تقریباً سبز دیده می‌شوند. این میوه در مناطقی که حداکثر دمای آن بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد و حداقل آن کمتر از ۱۵ درجه زیر صفر نباشد بهتر رشد می‌کند.

روش کاشت و برداشت انگور برای کاشت بوته مو ابتدا قلمه‌هایی از آن را در فصل بهار، قبل از جوانه زدن در جایی به‌عنوان مخزن می‌کارند و در بهار آینده که دارای ریشه شد از مخزن با احتیاط در می‌آورند و آن را در گودال‌های آماده شده به ردیف می‌کارند. پس از کاشت آن را آب می‌دهند. بوته جدید با گرم شدن هوا باید هر ۵ روز یا هر هفته آب داده شود. این بوته بعد از چهار سال بار می‌آورد و در ده سالگی بار آن کامل خواهد شد. یک بوته کامل می‌تواند بیش از دویست کیلو انگور بدهد. بوته مو را بعد از چهار ساله شدن هرس می‌کنند، یعنی شاخه‌های فرعی و دراز یا شاخه‌های ضعیف آن را می‌برند تا هم فرصت رشد به شاخه‌های قوی‌تر داده باشند و هم مقدار بار آن را تحت کنترل درآورند و کیفیت بار آن را بالا ببرند. بوته مو را می‌توان روی زمین یا در حال تکیه بر چیزی بالاتر از خاک و زمین قرار داد. محل کشت موهایی که روی زمین قرار گرفته‌است را با بیل شخم می‌زنند تا علفهای موجود که در فصل بهار می‌روید از بین برده شود. زیرا این علفها می‌توانند به بوته مو و بار آن آسیب وارد کنند. بعلاوه با شخم کردن زیر مو نفوذ آب برای رسیدن به ریشه راحت تر انجام می‌پذیرد نوع بی‌دانه و کشمشی انگور از نظر شیرینی بهترین نوع است. البته انواع دانه‌دار بخاطر درشتی آنها از شکل بسیار زیبایی برخوردار هستند.

انواع انگور بنابر کتاب رستم‌التواریخ، نام انواع انگور در ایران در زمان کریم‌خان زند عبارت‌اند از: ^[۱]: شاهانی، یاقوتی، خلیلی، عسکری، ریش‌بابا، انگور کشمش، فخری، انگور شصت عروسان سیاه، الغی سیاه، مثقالی، رازقی، شیرازی، نباتی، مادربچه.

روش نگهداری در منزل بهتر است انگور را دقیقا" پیش از مصرف بشوییم و آبکشی کنیم. این کار باعث نگهداری طولانی‌تر این میوه می‌گردد. ^[۲]

تولید انگور

ده کشور برتر تولید کننده انگور - اکتبر ۲۰۰۹
کشور	میزان تولید (تن)	توضیحات
ایتالیا	۸٬۵۱۹٬۴۱۸	F
چین	۶٬۷۸۷٬۰۸۱	F
ایالات متحده آمریکا	۶٬۳۸۴٬۰۹۰	F
فرانسه	۶٬۰۴۴٬۹۰۰	F
اسپانیا	۵٬۹۹۵٬۳۰۰	F
ترکیه	۳٬۶۱۲٬۷۸۱	F
ایران	۳٬۰۰۰٬۰۰۰	F
آرژانتین	۲٬۹۰۰٬۰۰۰	F
شیلی	۲٬۳۵۰٬۰۰۰	F
هند	۱٬۶۶۷٬۷۰۰	F
در کل دنیا	۶۷٬۲۲۱٬۰۰۰	A
No symbol = official figure, P = official figure, F = FAOSTAT ۲۰۰۷, * = Unofficial/Semi-official/mirror data, C = Calculated figure A = Aggregate (may include official, semi-official or estimates); Source: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Division

نگارخانه [ویرایش]

جستار وابسته 

منابع ↑ محمد هاشم آصف (رستم‌الحکما)، رستم‌التواریخ، به اهتمام عزیزالله علی‌زاده، تهران: انتشارات فردوس، چاپ دوم، ۱۳۸۲، ص۲۹۲.

این یک نوشتار خُرد زیست‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. ن • ب • و