بدین پرده اندر تو را راه نیست

بگذارید افتخار شما در عشقتان باشد ، یک زن شرافتمند چیز دیگری را مهم نمی شمارد.

زن

زنان در نمادین گونه های ایرانی نقش بسیاری دارند و در جای جای نمادها و سنت های ایرانی می توان نشان  میترا و ناهید را دید. در ایران زن مقامی بالا دارد و گاه در دوران باستان با زن سالاری مواجه بودیم. جشن اسفندگان و سیزده بدر ویژه زنان است و در اسفندگان که میراثی بیش از چهارهزار ساله دارد مردان به زنان هدیه می دادند و این قدیمی ترین سند توجه مردان  و احترام به مقام زن در تاریخ بشری است. ناهید همان تجسم زن است و نماد زیبایی و لطافت و همچنین نماد موسیقی و آواز و شادمانی است.

 در رسوم به جا مانده از ان تاریخ و به خصوص در کتاب های شعرا و نویسندگان پس از اسلام آمده است ، زن همواره چه در خانه شوهر و چه در خانه پدر استقلال داشت و در کارهایی که نیرو و توان زیادی می خواست نیز شرکت می کرد.

چنان که در شاهنامه صحنه هایی از همپایی زنان با مردان در جنگ وجود دارد و نونه بارز آن در شاهنامه فردوسی " گرد آفرید" است:

بپوشید درع سواران به جنگ

نبود اندر آن کار جای درنگ

نهان کرد گیسو به زیر زره

بزد بر سر ترک رومی گره

فرود آمد از دژ به کردار شیر

کمر بر میان باد پایی به زیر

به پیش سپاه اندر آمد چو گرد

چو رعد خروشان یکی ویلد کرد

که گردان کدامند و کیست

ز رزم آوران جنگ را یار کیست...

شگفت آمدش گفت از ایران سپاه

چنین دختر آید به آوردگاه

زنانشان چنین اند ز ایران سران

چگونه اند گردان و جنگاوران

و به خوبی  پیداست که این بانوی ایرانی نمونه کاملی از یک پهلوان است و در چالاکی و قدرت نیز از مردان برتر می نماید. در نوشته های به جا مانده بالاترین ویژگی های زنان همر و وفا و احساس مادرانه آنهاست.  و همچنین نیروی عشق و محبت به حد والای خود در آنها یافت می شود.

از دیگر بانوان قدرتمند می توان از بانو گشسب ، دختر رستم ، نام برد که حتی در میان مردان به چالاکی و پهلوانی او یافت نمی شد. در شاهنامه نیز او پس از رستم و گسوه در شمار پهلوانان بزرگ است.