چقدر خوب است که هر فردی خود را در مقابل آیینه ی خودشناسی قرار داده و در نتیجه عیب های اخلاقی خود را پیدا نموده و آن را مرتفع سازد و از این مطلب بالاتر آنکه عیبها را تشخیص داده و در فکر دفع آن بر آید و هرگز گرفتار عیب و نقص اخلاقی نگردد .
مردم از این نظر به چند دسته تقسیم می گردند ،یکدسته در خود عیب و نقصی نمی بینند و حال آنکه سراپا عیوبند ،دسته دیگر پی به عیبها و نقیصه های اخلاقی برده ولی در فکر اصلاح خود نیستند و دسته سوم افرادی هستند که عیب های خود را مرتفع می سازند ،حضرت علی (ع)در باره این گونه افراد میفرماید :
بر هر فرد عاقل لازم است که عیوب اخلاقی و مذهبی و فکری و معاشرتی خود را دقیقا بررسی کرده و آنها را در سینه خود ضبط کرده ویا روی کاغذ بنویسد بعد کوشش کند که تمام آنها را ریشه کن سازد .
دسته چهارم در فکر عیب جویی دیگرانند و پیوسته بدنبال لغزش های این و آن رفته و از معایب خویش غافلند و از این عمل خود لذتی می برند ،قران مجید در باره این گونه افراد میفرماید :
"ویل لکل همزه لمزه " سوره همزه آیه 1
" وای بر کسانیکه با اشاره و چشم و ابرو و زبان عیب جوئی می نمایند "-----سولاكان
مترجم سيدخليل مرتضوي -سولاكان-بوكان