نوشته هاي يك شهروند
به نام خدا
نوشته هاي يك شهروند :
حدود دو
هفته است که از فراغ عزیز ترین افراد زندگیم
میسوزم ,همسر جوانم و پسر شش ساله ام رو بر
اثر حادثه تصادف رانندگی به خاک سرد سپردم و
دختر چهارسالم هرچند مجروح و استخوان شکسته
تنها یادگار از یک زندگی ساده و عاشقانه است
که الان جز حسرت لحظه لحظه اش چیزه دیگیری
برای من نمونده .این درست که خواست و اراده
خداوند بر همه چیز احاطه داره
اما
چیزی که من میخواهم بگم غمنامه سرنوشتم نیست
, بلکه هشداریه برای تمامی کسانی که این مطلب
رو میخونن شاید اونها زجری که من دارم میکشم
رو نبرن به امید خدا .
همسر و فرزندان من سرنشینان عقب یک خودروی
206 پژو با سرعت مطمئن 90 کیلومتر در ساعت
بودند که بعلت خواب آلودگی راننده پس از
برخورد جلوی اتومبیل با دیواره پل زیر گذری در
خارج از شهر و واژگون شدن خودروشون فقط و
فقط به علت نبستن کمر بند ایمنی سر نشینان عقب
از داخل اتومبیل که در هایش از پشت و پهلو باز
شده بودند به خارج پرت شدند و بر اثر همین اتفاق
هر دو جان خودشون رو از دست دادن اما سر
نشینان جلو بخاطر بستن کمر بند ایمنی از این
حادثه با کمترین خسارت بدنی جان سالم بدر بردند
از شما دوستان ملتمسانه خواهش میکنم که با توجه
به شرایط فاجعه بارجاده های ایران و راننده هایی
که اغلب در مسیر های حرکتمون میبینیم , نه از
ترس پلیس و جریمه بلکه به خاطر همه عشق و
علاقه ای که به خانواده خودتون دارید بستن
کمربند کلیه سرنشینان خود رو را جدی و خیلی هم
جدی بگیرید که کانون گرم و صمیمیه زندگیتون به
لحظه ای غفلت و حادثه تبدیل به زمهریر غم و
تنهایی نشه.
باور کنیم حادثه همیشه برای دیگران نیست .
لطفا این مطلب را برای هرکسی و هر سایتی که
میتوانید بفرستید شاید جان عزیزی را نجات دهید.
امیدوارم سالها در کنار خانواده هایتان عاشقانه
زندگی کنید .
هفتمین روز از آذر ماه سال نود
اینجانب سیدخلیل مرتضوی وعموزاده عزیزم سیدسعیدرضوی در مورخه 16/6/1394
